Ten rozdział zawiera informacje na temat sprzętu potrzebnego do uruchomienia Debiana. Znajdują się tu także odnośniki do dalszych informacji na temat sprzętu obsługiwanego przez GNU i Linuksa.
Debian nie wnosi dodatkowych wymagań sprzętowych ponad te, które posiada jądro
Linuksa i narzędzia GNU. Dlatego każda architektura lub platforma, na którą
zostało przeniesione jądro Linuksa, libc, gcc, i tym podobne, oraz
na którą istnieje wersja Debiana, umożliwia jego działanie.
Są jednak pewne ograniczenia w naszym zestawie dyskietek instalacyjnych dotyczące obsługiwanego sprzętu. Być może niektóre architektury obsługiwane przez Linuksa mogą nie mieć odpowiadających im dyskietek instalacyjnych. Jeśli tak jest, być może będziesz musiał/musiała utworzyć specjalny dysk instalacyjny (patrz Zamiana jądra na dyskietce Rescue Floppy, Rozdział 9.3) lub skorzystać z instalacji sieciowej.
Zamiast opisywać różne konfiguracje sprzętu, które są obsługiwane w architekturze Alpha, ten rozdział zawiera ogólne informacje i odnośniki do miejsc, w których można znaleźć ich więcej.
Debian 2.2 obsługuje sześć architektur: komputery zgodne z Intel x86, maszyny Motorola 680x0 jak Atari, Amiga, oraz Makintosze, maszyny DEC Alpha, maszyny Sun SPARC, maszyny ARM i StrongARM oraz niektóre maszyny IBM/Motorola PowerPC, w tym CHRP, PowerMac i PReP. Architektury te nazywamy tu odpowiednio: i386, m68k, alpha, sparc, arm i powerpc.
Ten dokument opisuje instalację dla architektury alpha. Jeśli szukasz
informacji na temat innych architektur, zobacz strony Debian-Ports.
Kompletne informacje dotyczące obsługiwanych komputerów DEC Alpha znajdują się
w Linux Alpha
HOWTO. Ten rozdział ma za zadanie opisać podarchitektury
obsługiwane przez dyski startowe.
Stacje Alpha są podzielone na podarchitektury ponieważ istnieje kilka pokoleń płyt głównych i chip-setów. Każda z podarchitektur ma radykalnie zmienioną budowę i inne możliwości. Dlatego proces instalacji, a zwłaszcza ładowania systemu może różnić się między systemami.
Następująca tabela opisuje podarchitektury obsługiwane przez system instalacji Debiana. Tabela ta wskazuje także nazwę kodową dla poszczególnych architektur. Będziesz musiał/musiała znać tą nazwę przed przystąpieniem do instalacji:
Rodzina/model Nazwa kodowa
============= =========
ALPHAbook 1 book1
ALCOR
AS 600 alcor
AS 500 5/3xx alcor
AS 500 5/5xx alcor
XL-300/366/433 xlt
AVANTI
AS 200 4/* avanti
AS 205 4/* avanti
AS 250 4/* avanti
AS 255 4/* avanti
AS 300 4/* avanti
AS 400 4/* avanti
DP264 dp264
DP264 dp264
AS DP10 dp264
AS DP20 dp264
AS ES40 dp264
AS XP1000 dp264
UP2000 dp264
EB164 eb164
AlphaPC164 pc164
AlphaPC164-LX lx164
AlphaPC164-SX sx164
EB64+
EB64+ eb64p
AlphaPC64 cabriolet
AlphaPCI-64 cabriolet
EB66 eb66
EB66+ eb66p
JENSEN
DECpc 150 jensen
DEC 2000 Model 300 jensen
MIKASA
AS 1000 4/xxx mikasa
AS 1000 5/xxx mikasa-p
NAUTILUS
UP1000 nautilus
NONAME
AXPpci33 noname
UDB noname
NORITAKE
AS 1000A 4/xxx noritake
AS 1000A 5/xxx noritake-p
AS 600A 5/xxx noritake-p
AS 800 5/xxx noritake-p
Personal Workstation
PWS 433a or 433au miata
PWS 500a or 500au miata
PWS 600a or 600au miata
RAWHIDE
AS 4000 rawhide
AS 4100 rawhide
AS 1200 rawhide
RUFFIAN
Deskstation RPX164-2 ruffian
Samsung AlphaPC164-UX/BX ruffian
SABLE
AS 2100 4/xxx sable
AS 2000 4/xxx sable
AS 2100 5/xxx sable-g
AS 2000 5/xxx sable-g
TAKARA takara
XL
XL-233/266 xl
Obsługa wielu procesorów -- zwana także ``symmetric multi-processing'' lub SMP -- jest obsługiwana przez tą architekturę. Jednak standardowe jądro Debiana 2.2 nie obsługuje SMP. Nie powinno to przeszkodzić instalacji, gdyż standardowe, jednoprocesorowe jądro powinno uruchomić się na komputerze wieloprocesorowym; jądro po prostu użyje pierwszego procesora.
Aby wykorzystać zalety posiadania wielu procesorów powinieneś/powinnaś wymienić
standardowe jądro Debiana. Jest to opisane w rozdziale Kompilowanie nowego jądra,
Rozdział 8.4. W tym momencie (wersja jądra 2.2.18pre21) obsługę SMP włącza
się wybierając opcję ``symmetric multi-processing'' w części `General''
konfiguracji jądra. Jeśli będziesz kompilować programy w systemie
wieloprocesorowym, zwróć uwagę na flagę -j w dokumentacji
make(1).
Istnieją cztery różne nośniki, które mogą zostać użyte do instalacji Debiana: dyskietki, CD-ROMy, lokalne partycje dysku lub sieć. Różne części tej samej instalacji mogą używać różnych sposobów: opiszemy to w Metody instalacji Debiana, Część 5.
Instalacja z dyskietek jest popularna, choć zazwyczaj najmniej pożądana. W wielu przypadkach będziesz musiał/musiała wykonać pierwszy start systemu z dyskietki, używając Rescue Floppy. Zazwyczaj będzie potrzebna dyskietka wysokiej gęstości (1440 kilobajtów) 3 i pół calowa.
Dla niektórych architektur można także przeprowadzić instalację z CD-ROMu. Na maszynach, na których można załadować system z CD-ROMu, można przeprowadzić zupełnie bezdyskietkową instalację. Nawet, jeśli Twój system na to nie pozwala, możesz do instalacji użyć CD-ROMu w połączeniu z innymi metodami po uprzednim załadowaniu systemu z innego nośnika; patrz Instalacja z CD-ROM-u, Rozdział 6.4.
Inną opcją jest instalacja z lokalnego dysku. Jeśli masz wolne miejsce na partycjach innych niż te, na które chcesz zainstalować system, jest to z pewnością dobra metoda. Na niektórych platformach istnieją nawet specjalne programy instalacyjne, służące do ładowania Linuksa z AmigaOS, TOS lub MacOS.
Ostatnią opcją jest instalacja sieciowa. Możesz zainstalować system przez HTTP lub NFS. Możesz także uruchomić system poprzez sieć. Inną opcją jest instalacja bezdyskowa przy użyciu ładowania systemu z sieci i montowania przez NFS wszystkich lokalnych systemów plików -- prawdopodobnie będzie do tego potrzebne co najmniej 16MB RAM. Po zainstalowaniu systemu podstawowego można zainstalować resztę przez każdy rodzaj połączenia sieciowego (w tym PPP), poprzez FTP, HTTP lub NFS.
Bardziej szczegółowe opisy tych metod jak i wskazówki dotyczące wyboru najlepszej metody znajdują się w rozdziale Metody instalacji Debiana, Część 5. Prosimy czytać dalej, aby upewnić się czy urządzenie, z którego zamierzasz ładować i instalować system jest obsługiwane przez program instalacyjny Debiana.
Dyski startowe Debiana zawierają jądro, które zostało zbudowane w taki sposób, aby zmaksymalizować ilość systemów na jakich może działać. Niestety zwiększa to jego rozmiary, a jądro zawiera mnóstwo sterowników, które nigdy nie zostaną użyte (z rozdziału Kompilowanie nowego jądra, Rozdział 8.4 możesz nauczyć się jak własnoręcznie zbudować jądro). Jednak obsługa największej możliwej ilości urządzeń jest potrzebna by upewnić się, że Debian może być zainstalowany w wielu konfiguracjach sprzętu.
Każdy system obsługiwany przez jądro Linuksa jest także obsługiwany przez system instalacyjny. Następujące napędy SCSI są obsługiwane przez standardowe jądro:
Obsługiwane są też dyski IDE. Należy zwrócić uwagę, że w wielu systemach nie
da się załadować konsoli SRM z dysku IDE, i że nie da się uruchomić systemu
Jensen z dyskietki. (Więcej informacji na temat ładowania systemu Jensen można
znaleźć w http://www.alphalinux.org/faq/FAQ-9.html)
Twój komputer musi mieć co najmniej 16MB pamięci i 100MB wolnego miejsca na twardym dysku. Jeśli chcesz zainstalować sensowną ilość oprogramowania, włączając w to System X Window oraz programy dla programistów i biblioteki, będzie potrzebne co najmniej 300 MB. W miarę kompletna instalacja zajmuje około 800 MB. Aby zainstalować wszystko, co jest dostępne w Debianie, będzie potrzebne około 2 GB. W zasadzie nie ma sensu instalować wszystkiego, ponieważ niektóre z pakietów kolidują z innymi.
Linux obsługuje wiele różnych urządzeń jak myszy, drukarki, skanery, modemy, karty sieciowe, urządzenia PCMCIA, itp. Jednak żadne z tych urządzeń nie jest wymagane do instalacji systemu. Ten rozdział zawiera informacje na temat urządzeń nie obsługiwanych przez system instalacyjny, mimo tego, że mogą być one obsługiwane przez Linuksa.
Wszystkie karty sieciowe obsługiwane przez Linuksa powinny być obsługiwane przez dyski instalacyjne. Obsługa dla wbudowanej karty DECChip (Tulip) Ethernet jest bezpośrednio wkompilowana w jądro. Innych kart można używać po załadowaniu odpowiedniego modułu.
Jest obecnie kilku producentów, którzy sprzedają komputery z zainstalowanym Debianem lub innym systemem GNU/Linux. Możesz zapłacić za taki przywilej więcej, ale dzięki temu można być spokojnym, że sprzęt jest dobrze obsługiwany przez Linuksa.
Niezależnie od tego, czy kupujesz system z zainstalowanym Linuksem, czy nawet używany system, nadal ważne jest, aby sprawdzić, czy sprzęt jest obsługiwany przez jądro Linuksa. Sprawdź, czy sprzęt występuje w listach, do których odnośniki umieszczone są powyżej. Niech Twój sprzedawca (o ile jest taki) wie, że kupujesz sprzęt dla Linuksa. Wspomagaj dystrybutorów, którzy wspomagają Linuksa.
Niektórzy producenci sprzętu po prostu nie chcą nam powiedzieć jak pisać sterowniki do ich sprzętu. Inni nie chcą dać nam dostępu do dokumentacji bez zgody na nieujawnianie, co nie pozwoliłoby na opublikowanie kodu źródłowego Linuksa. Jednym z przykładów jest system dźwięku DSP laptopów IBM użyty w jednym z ostatnich systemów ThinkPad -- w niektórych z nich podobnie został potraktowany modem. Innym przykładem jest niestandardowy sprzęt w starej serii Makintoszy.
Jako, że nigdy nie uzyskaliśmy dostępu do dokumentacji na temat tych urządzeń, po prostu nie działają one pod Linuksem. Możesz pomóc prosząc producenta takiego sprzętu o wydanie dokumentacji. Jeśli poprosi o to wystarczająco wiele osób, zrozumieją że społeczność wolnego oprogramowania jest ważnym rynkiem.
porridge@pandora.info.bielsko.pl